Sinds enige tijd zit in Brugge (West-Vlaanderen) een frietmuseum. In het forum was er natuurlijk al een discussie over. Gelukkig ging onze frietist WTULTC tijdens zijn vakantie in Zeeland ook even naar het frietmuseum. Hier zijn verslag.
Tijdens een weekje vakantie op Center Parcs Port Zélande zijn m'n vrienden en ik naar Brugge geweest alwaar we natuurlijk naar het frietmuseum zijn geweest.
Voordat we het frietmuseum aandeden hebben we eerst de oude binnenstad van Brugge bekeken en dat was indrukwekkend mooi. Als je de auto’s en de moderne zaken wegdacht waande je jezelf in de middeleeuwen. Er was in de stad ook een kermis en daar stond onder andere een frietkraam met toch wel een heel originele naam. Na een rondvaart door de grachten gingen we richting het Frietmuseum. Bij binnenkomst staat links meteen een grote puntzak friet en een groot bord. Bij de balie werden we vriendelijk ontvangen door twee jongens. Met hen maakte ik een praatje over wat Frietopia inhield. De jongens waren er nogal van onder de indruk en we kregen korting op zowel het Friet- en het Chocolademuseum (naast de gewone combinatiekorting die er wordt verstrekt als men naar alle twee de museums gaat). Dat was erg aardig van ze. Ook gingen ze meteen de site van Frietopia bekijken en zo zagen ze meteen dat er toch wel een aardig frietcultuurverschil (nieuw woord lol) tussen Nederland en België bestaat, want een friet oorlog en een supertje kennen ze in België niet.
Nu over het museum zelf. Het zit zoals je kunt zien in een oud pand (maar zo is de gehele binnenstad in Brugge). Het heeft 2 etages en een kelder waar je friet kunt eten maar daar kom ik later op terug. Allereerst begint het museum met de aardappel en waar die vandaan komt (Chili). Hoeveel verschillende soorten er zijn etc. Daarna gaat het over hoe friet ontstaan is, al zijn daar 2 theorieën over. Ook komen er diverse records van aardappels en friet ter sprake. Daarnaast wordt er een film getoond over het proces van aardappels op land tot friet. Op de 2e etage staat een heus frietkot helemaal ingericht en komen diverse sauzen aan de orde en hoe je nu het beste friet kunt bakken.
Ook zijn er diverse oude en komische foto’s en cartoons te zien van frietkotten, friet en reclame over friet etc. De informatieborden waren meertalig en voor de kinderen waren er aparte leuke borden waar de informatie in stripvorm werd vermeld.
Na dit alles hebben we natuurlijk de friet van het museum in de kelder getest (zat niet in de prijs al kreeg je wel 40 cent korting met een bon als je entree had betaald voor het museum). De inrichting was redelijk groot want er konden veel mensen zitten, met name handig voor grote groepen toeristen. De prijs voor een frietje was 2 euro en de saus was 50 cent. Een redelijke normale prijs denk ik voor zo’n toeristische stad. Natuurlijk ontbraken de Nederlands sauzen (pindasaus en de Nederlandse mayonaise), dus ging ik voor een friet ketchup. Daarnaast verkochten ze ook nog een paar snacks zoals ook de typische Belgische Lookworst. De friet werd natuurlijk in een puntzak geserveerd en was zelf gemaakt en dat kon je goed proeven want de aardappelsmaak kwam redelijk goed naar voren. Zelf vond ik de friet erg lekker smaken en zat ik nadat ik de puntzak en de bitterballen op had redelijk vol.
Hierna zijn we naar het Chocolademuseum geweest dat op nog geen 200 meter van het Frietmusuem ligt.
Omdat u natuurlijk benieuwd bent geworden naar de foto's, binnenkort een uitgebreider verslag met meer foto's in de Cult-sectie van Frietopia.
FRIETOPIA
Een site speciaal
Een tweetal vrienden van de Frietopia-crew is momenteel voor studiebezigheden tijdelijk in Frankrijk. Na een zware zoektocht vond dit duo dan eindelijk een plek (ergens in een winkelcentrum in een verre buitenwijk van Lyon) waar ze weer eens frietjes konden eten.
De friet werd helaas wel voor het grootste deel verkocht als beleg op brood. Uiteraard een achterlijke gewoonte maar ik heb wel respect voor andere culturen. Zelfs voor de Franse. Gelukkig kon je ook gewoon een bakje friet bestellen en het resultaat daarvan ziet u hierboven. Misschien komen er binnenkort nog meer foto's (een hele reportage, w00t!), maar voorlopig zult u het hiermee moeten doen.
P.S. Op korte termijn zullen ook een paar foto's uit België op de site komen. Hou uw hart vast!
De friet werd helaas wel voor het grootste deel verkocht als beleg op brood. Uiteraard een achterlijke gewoonte maar ik heb wel respect voor andere culturen. Zelfs voor de Franse. Gelukkig kon je ook gewoon een bakje friet bestellen en het resultaat daarvan ziet u hierboven. Misschien komen er binnenkort nog meer foto's (een hele reportage, w00t!), maar voorlopig zult u het hiermee moeten doen.
P.S. Op korte termijn zullen ook een paar foto's uit België op de site komen. Hou uw hart vast!
De afgelopen week stond de kookrubriek van Janneke Vreugdenhil in de nrc.next (verschijnt die ook in de grote NRC?) in het teken van Friet. De zoektocht naar de ideale verse, zelfgemaakte Friet om precies te zijn.
In de eerste column bekent ze ook wel eens een cafetaria te bezoeken. Dan gaat ze op zoek naar de goede aardappelen en de derde dag experimenteert ze tot het huis blauw staat. Dan komt er even een commerciële interlude en in de laatste column vindt Janneke dan het geheim van de ideale friet. In de bijhorende video wordt het allemaal nog eens netjes voorgedaan.
Natuurlijk ben ik wel benieuwd of het recept van Janneke Vreugdenhil inderdaad van die briljante frieten oplevert, maar ik vrees dat ik het niet zelf ga proberen. Misschien leveren deze artikelen voor u als lezer wel weer inspiratie op om een keer aan de slag te gaan met het zelf snijden en voorbakken van aardappelen. Mocht dat helemaal mislukken is er ook nog geen nood aan de man, u kunt altijd gewoon naar een snackbar toegaan en daar dan achteraf een recensie van schrijven. :-)
In de eerste column bekent ze ook wel eens een cafetaria te bezoeken. Dan gaat ze op zoek naar de goede aardappelen en de derde dag experimenteert ze tot het huis blauw staat. Dan komt er even een commerciële interlude en in de laatste column vindt Janneke dan het geheim van de ideale friet. In de bijhorende video wordt het allemaal nog eens netjes voorgedaan.
Natuurlijk ben ik wel benieuwd of het recept van Janneke Vreugdenhil inderdaad van die briljante frieten oplevert, maar ik vrees dat ik het niet zelf ga proberen. Misschien leveren deze artikelen voor u als lezer wel weer inspiratie op om een keer aan de slag te gaan met het zelf snijden en voorbakken van aardappelen. Mocht dat helemaal mislukken is er ook nog geen nood aan de man, u kunt altijd gewoon naar een snackbar toegaan en daar dan achteraf een recensie van schrijven. :-)
In het centrum van Frietopia-thuisbasis Nijmegen zitten voor zover ik weet drie zaken die verse friet verkopen. Als ik er een vergeten ben moet iemand mij daar maar even op wijzen. Van deze drie is er een die al sinds mensenheugenis in Nijmegen zit en dus ook al een grote reputatie heeft opgebouwd, Vuurens. De andere twee, De Burcht en Het Patathuys zijn pas een jaar geleden geopend.
Op een dag een paar maanden geleden (vraag mij niet waarom ik het nu pas post) ben ik als een echte frietrecensent deze drie zaken langs gegaan om er een frietje te eten. Van alledrie de snackbars had ik al een recensie staan dus daar hoefde ik niet voor te gaan. Vandaar dat ik het iets anders aan heb gepakt dan wat op Frietopia gebruikelijk is. Ik heb vooral op de kwaliteit gelet. Immers is het toch de kwaliteit die voor de "verse frietist" het belangrijkst is.
Let op, de prijs is voor een kleine friet met.
Cafetaria Vuurens
Prijs: 2 Euro.
Sfeer: Al dan niet vergane oudhollandse glorie.
Portie: Minder dan bij de andere twee, een krappe voldoende.
Warmte: Friet is goed heet, kan je je mond nog aan verbranden.
Smaak: Wisselend van frietje tot frietje, meestal erg lekker maar soms een lichte bijsmaak.
Oordeel: De friet krijgt van mij een 7,5. De sfeer moet je vooral van houden.
Frituur de Burcht
Prijs: 1,85 Euro.
Sfeer: Modern en strak met een knipoog naar het verleden.
Portie: Van drie maten is de kleinste al behoorlijk.
Warmte: Ook hier gloeiend hete frieten, direct uit de frituur.
Smaak: Goed mondgevoel en zuivere aardappelsmaak. Nauwelijks bij- of nasmaak.
Oordeel: Met een 9 uit 10 is dit met enige afstand de winnaar van de test.
Het Patathuys
Prijs: 2 Euro.
Sfeer: Geforceerde ouderwetsigheid en afwezige bediening.
Portie: Niet weinig, niet veel. Er is de optie voor een kinderfrietje.
Warmte: De friet hier is meteen op eettemperatuur, maar dus ook sneller koud.
Smaak: Onregelmatig gebakken frietjes met een beetje bijsmaak. Toch niet echt vies.
Oordeel: Een hele krappe voldoende voor de friet en een onvoldoende voor de rest. Hier hoef je dus niet heen.
P.S. Ik heb begrepen dat De Blauwe Steen onlangs ook over gegaan is op Vlaamse Friet, is dat ook verse of gewoon dikkere diepvriesfriet?
Op een dag een paar maanden geleden (vraag mij niet waarom ik het nu pas post) ben ik als een echte frietrecensent deze drie zaken langs gegaan om er een frietje te eten. Van alledrie de snackbars had ik al een recensie staan dus daar hoefde ik niet voor te gaan. Vandaar dat ik het iets anders aan heb gepakt dan wat op Frietopia gebruikelijk is. Ik heb vooral op de kwaliteit gelet. Immers is het toch de kwaliteit die voor de "verse frietist" het belangrijkst is.
Let op, de prijs is voor een kleine friet met.
Cafetaria Vuurens
Prijs: 2 Euro.
Sfeer: Al dan niet vergane oudhollandse glorie.
Portie: Minder dan bij de andere twee, een krappe voldoende.
Warmte: Friet is goed heet, kan je je mond nog aan verbranden.
Smaak: Wisselend van frietje tot frietje, meestal erg lekker maar soms een lichte bijsmaak.
Oordeel: De friet krijgt van mij een 7,5. De sfeer moet je vooral van houden.
Frituur de Burcht
Prijs: 1,85 Euro.
Sfeer: Modern en strak met een knipoog naar het verleden.
Portie: Van drie maten is de kleinste al behoorlijk.
Warmte: Ook hier gloeiend hete frieten, direct uit de frituur.
Smaak: Goed mondgevoel en zuivere aardappelsmaak. Nauwelijks bij- of nasmaak.
Oordeel: Met een 9 uit 10 is dit met enige afstand de winnaar van de test.
Het Patathuys
Prijs: 2 Euro.
Sfeer: Geforceerde ouderwetsigheid en afwezige bediening.
Portie: Niet weinig, niet veel. Er is de optie voor een kinderfrietje.
Warmte: De friet hier is meteen op eettemperatuur, maar dus ook sneller koud.
Smaak: Onregelmatig gebakken frietjes met een beetje bijsmaak. Toch niet echt vies.
Oordeel: Een hele krappe voldoende voor de friet en een onvoldoende voor de rest. Hier hoef je dus niet heen.
P.S. Ik heb begrepen dat De Blauwe Steen onlangs ook over gegaan is op Vlaamse Friet, is dat ook verse of gewoon dikkere diepvriesfriet?
Een tijdje geleden (als het goed is kan je dat nog net hier beneden vinden en anders moet je op September klikken rechts) schreef ik dat de FEBO een nieuwe snack had geintroduceerd, het vitaaltje. Een mager, gezond en vegetarisch alternatief voor de reguliere snacks. De campagne is intussen al een stuk verder en er is nu ook een hele website gewijd aan deze nieuwe kroket.
Afgelopen donderdag was ik voor een concert van de briljante Schotse rockband Mogwai in de Melkweg. Uiteraard waren we in verband met mogelijke treinvertragingen ruim op tijd en dus gingen we in de buurt van het Leidseplein op zoek naar een friettent. Allereerst aten we vlaamse frietjes in de Lange Leidsedwarstraat waar ik binnenkort nog wel een recensie van zal schrijven. Vervolgens wilde ik toch graag nog even naar de FEBO op het Leidseplein om een vitaaltje te eten en aldus geschiedde.
Een aantal dingen vielen me al op voor het eten. De snack heet volgens de automatiek vitaaltje.nl en er werden groene letters gebruikt in plaats van de gebruikelijke rode. Gelukkig was het nog oktober en kostte het opentrekken van een vakje in de automatiek slechts 1 Euro. Dit is helaas een tijdelijke actie, vanaf deze week kost het vitaaltje weer 1,40.
Wat je krijgt lijkt bijzonder op een kroket. Een mooie, dikke, ronde, lichtbruine kroket. Na de eerste hap twijfel je even of je wel iets vegetarisch eet, want het smaakt niet naar groente of naar vleesvervanger, wel proef je een lekkere, romige ragout. Het is nou intussen alweer zo'n vijf jaar geleden dat ik voor het laatst een vleeskroket heb gegeten en ik vond het vitaaltje lekkerder dan ik mij meende te herinneren dat gewone kroketten smaakten, maar natuurlijk is die herinnering niet helemaal objectief meer.
Volgens mij kan deze snack (of een soortgelijke vegetarische ragoutkroket) best wel een succes worden. Veel vegetariers zullen zich aangetrokken voelen door de romige, pittige, licht vleesachtige smaak zonder meteen weggejaagd te worden door iets wat sprekend op een bloederige biefstuk lijkt. Voor vleeseters zal het helpen dat het totaal niet lijkt op een droge vegaburger of een smakeloos stuk tofu. Ook past een minder zoute, minder vette snack in de huidige gezondheidstrend en elke keer een groentekroket of een kaassouffle begint ook te vervelen.
Jammer nou toch dat er in Nijmegen geen FEBO meer zit!
Afgelopen donderdag was ik voor een concert van de briljante Schotse rockband Mogwai in de Melkweg. Uiteraard waren we in verband met mogelijke treinvertragingen ruim op tijd en dus gingen we in de buurt van het Leidseplein op zoek naar een friettent. Allereerst aten we vlaamse frietjes in de Lange Leidsedwarstraat waar ik binnenkort nog wel een recensie van zal schrijven. Vervolgens wilde ik toch graag nog even naar de FEBO op het Leidseplein om een vitaaltje te eten en aldus geschiedde.
Een aantal dingen vielen me al op voor het eten. De snack heet volgens de automatiek vitaaltje.nl en er werden groene letters gebruikt in plaats van de gebruikelijke rode. Gelukkig was het nog oktober en kostte het opentrekken van een vakje in de automatiek slechts 1 Euro. Dit is helaas een tijdelijke actie, vanaf deze week kost het vitaaltje weer 1,40.
Wat je krijgt lijkt bijzonder op een kroket. Een mooie, dikke, ronde, lichtbruine kroket. Na de eerste hap twijfel je even of je wel iets vegetarisch eet, want het smaakt niet naar groente of naar vleesvervanger, wel proef je een lekkere, romige ragout. Het is nou intussen alweer zo'n vijf jaar geleden dat ik voor het laatst een vleeskroket heb gegeten en ik vond het vitaaltje lekkerder dan ik mij meende te herinneren dat gewone kroketten smaakten, maar natuurlijk is die herinnering niet helemaal objectief meer.
Volgens mij kan deze snack (of een soortgelijke vegetarische ragoutkroket) best wel een succes worden. Veel vegetariers zullen zich aangetrokken voelen door de romige, pittige, licht vleesachtige smaak zonder meteen weggejaagd te worden door iets wat sprekend op een bloederige biefstuk lijkt. Voor vleeseters zal het helpen dat het totaal niet lijkt op een droge vegaburger of een smakeloos stuk tofu. Ook past een minder zoute, minder vette snack in de huidige gezondheidstrend en elke keer een groentekroket of een kaassouffle begint ook te vervelen.
Jammer nou toch dat er in Nijmegen geen FEBO meer zit!